Przyczyny zastosowania kary pieniężnej

Najczęściej kara finansowa może zostać nałożona w przypadku nieprzestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy lub zasad przeciwpożarowych. Dotyczy to zarówno braku stosowania wymaganych środków ochrony, jak i działań stwarzających zagrożenie dla innych osób. Inną przesłanką jest opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia, co dezorganizuje funkcjonowanie zakładu i może powodować straty. Do powodów zalicza się także stawienie się w pracy w stanie nietrzeźwości lub spożywanie alkoholu w czasie wykonywania obowiązków. Przepisy przewidują możliwość nałożenia kary za inne naruszenia regulaminu pracy, jeśli wprost określa on dane zachowanie jako podlegające sankcji. Każdy przypadek powinien być udokumentowany, a pracownik ma prawo do złożenia wyjaśnień przed podjęciem decyzji o karze.

 

Zasady ustalania wysokości i tryb nakładania kary

Wysokość kary pieniężnej nie może być dowolna – jej maksymalna wartość jest ograniczona do jednodniowego wynagrodzenia za jedno naruszenie, a łącznie do dziesiątej części pensji przypadającej do wypłaty po potrąceniach obowiązkowych. Pracodawca ma obowiązek poinformować pracownika na piśmie o przyczynach nałożenia sankcji, jej wysokości oraz terminie potrącenia. Decyzję o karze należy podjąć w ciągu dwóch tygodni od uzyskania informacji o naruszeniu i nie później niż trzy miesiące od jego wystąpienia. Pracownik może wnieść sprzeciw, a w razie jego odrzucenia – skierować sprawę do sądu pracy. Przestrzeganie procedur jest kluczowe, ponieważ naruszenie trybu może skutkować uznaniem kary za bezpodstawną i obowiązkiem jej zwrotu.